شهيد آويني مرد انديشه عرفان و عمل
سيد حميد كلانتري
يكي از انسان‌هاي برجسته و ارزشمندي كه توفيق آشنايي و موانست با او را در جهاد يافتم، آويني بود. آويني را هميشه با چهره‌اي زيبا، شاد، آرام و اميدوار مي‌ديدم. حضورش در هر جمعي مؤثر بود و رفتار و منش و حسن خلق او بر ديگران تأثير مي‌گذاشت. مهمترين ويژگي آويني ـ كه معرف شخصيت برجسته او بود ـ تركيبي شايسته از انديشه، عرفان و عمل بود. وي به همان ميزان اهل انديشه، تفكر، قلم و نوشتن بود كه اهل عشق، عرفان، معنويت و خلوص بود. و اين دو از او انساني منتزع و جدا از جامعه نساخته بود.
او مرد ميدان عمل، جهاد و ايثار بود. گوشه‌گير و عزلت‌گرا نبود. روشنفكرمآبي بي‌تعهد و جدا از درد و رنج مردم نبود. آويني روشنفكري روشن‌ضمير و خداجو و مرد ايمان و اخلاص و تلاش براي خدمت مردم و رضاي خدا بود. دست‌نوشته‌هاي زيبا و عميق و مستدل او در مجلات «جهاد» و «سوره»، گوياي عمق انديشه و نگرش و تعهد اوست.
آويني كه فارغ‌التحصيل خوش‌ذوق و متخصص در رشته معماري بود، با پيروزي انقلاب در نخستين ماه‌هاي شكل‌گيري جهاد براي خدمت به محرومترين اقشار جامعه، به جهاد پيوست و پس از چندي، احساس كرد كه بايد پيام رنج و محروميت جامعه شريف و رنجديده روستايي و نيازهاي آنان را به تصوير بكشد و به جامعه و مسئولان منعكس سازد؛ بنابراين با تعداد اندكي از دوستان خود، گروه جهاد تلويزيون را تأسيس كرد.
با آغاز جنگ، حضور مؤثر جهاد در پشتيباني و مهندسي جبهه و عشق و علاقه بي‌دريغ او به ارزش‌هاي والاي انساني و فضاي برجسته ايثار و معنويت كه خاستگاه آن در عرصه دفاع و صحنه‌هاي جهاد و شهادت بود، او را به اين ميدان جديد وارد ساخت و از آن پس آويني جز به جنگ و جبهه و آموزه‌هاي خدايي اين محيط، به چيزي نمي‌انديشيد. همه وجودش عشق و دلدادگي به رزمندگان اسلام، ايثارگران و شهيدان شده بود و لحظه‌اي آرام و قرار نداشت.
او برنامه بسيار زيبا و دلنشين «روايت فتح» را كه يكي از مؤثرترين توليدات هنري به سبك مستند و يادگاري ارزشمند و هميشه ماندگار در تاريخ جنگ و دفاع مقدس است پايه‌ريزي كرد. گروه تلويزيوني جهاد با نقش محوري شهيد آويني، جايگاهي مؤثر در صداوسيما يافت، به گونه‌اي كه پس از جنگ نيز آويني با اعتقادي كه در حفظ و نشر پيام‌هاي برجسته و معنوي برخاسته از ميدان‌هاي ايثار و شهادت داشت، «روايت فتح» را در قالبي جديد ادامه داد و اخلاص و عشق او به اين خداجويان عارف، آنچنان در وجودش موج مي‌زد كه جز پيوستن به آنان، او را آرام نمي‌كرد.
و اينچنين شد كه خدايش او را در بيستم فروردين سال 72 به ميهماني خويش پذيرفت و در هنگامه يافتن پيكر شهيدان، به آنان پيوست.
روحش شاد ـ خاطره‌اش هميشه ماندگار
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
پنجشنبه 16,ژانویه,2025